DOST, KARDEŞ, TALEBE

Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri, Risale-i Nur’un birçok yerinde, iman ve Kur’an hizmetinde olanları dost,kardeş ve talebe olarak sıralamıştır. Bu sıralanan özelliklerdeyse insanın kaldıramıyacağı bir zorluk yoktur. En önemlisi ise,dost ve kardeş olmadır. Zira bu İslamın emir ve yasaklarını dinlemektir.
Talebeliğin şartı ise, yazılan Sözlere kendi malı gibi sahip olmadır. Bu konuda Barla Lahikasında şu mektub dikkat çekicidir.

”Aziz kardeşim Re’fet Bey,

Senin mektubunu ve kitabını memnuniyetle aldım. Gayet sevdiğim bir talebem olan Hulûsi Beyin ruhunu sizde hissettim. Seni yeni değil, Hulûsi gibi eski bir talebe olarak kabul ettim. Talebeliğin hâssası şudur ki: Yazılan Sözlere kendi malı gibi sahip olmalıdır. Kendisi telif etmiş ve yazmış nazarıyla bakıp neşrine ve ehil olanlara iblâğına çalışmaktır. Mâşaallah, hattın güzeldir. Vakit bulursan bir kısmını yazın. Bir kısmını Hüsrev gibi ciddî talebeler yazar; onlardan bilâhare alır, yazarsınız ve onlarla teşrik-i mesai edersiniz. Altı senedir Isparta’da ciddî talebelerin çıkmasına muntazırdım, bekliyordum. El-minnetü lillâh, şimdi sizinle beraber birkaç tane çıkmaya başladı. Çünkü bir talebe, yüz dosta müreccahtır. Sözler namındaki envâr-ı Kur’âniye ise, en mühim ibadet olan ibadet-i tefekküriye nev’indendir. Şu zamanda en mühim vazife, imana hizmettir. İman saâdet-i ebediyenin anahtarıdır.”(Barla lahikası)

Üstad Hazretleri, Risale-i Nur’un sadık talebelerinin imanla kabre gireceklerini, hayatlarının hayırlı bir sonla biteceğini birçok mektublarda müjdelemektedir.Burada en göze çarpan husus ise talebelerin birbirine ettiği dualardır.

”Risaletü’n-Nur’un bir hâdimi ve birtek şakirdi, yirmi dört saatte, Risaletü’n-Nur talebelerinin hüsn-ü âkıbetlerine ve saadet-i ebediyeye mazhar olmalarına yüz defa Risaletü’n-Nur talebelerine ettiği duaları içinde hiç olmazsa yirmi otuz defa selâmet-i imanlarına ve hususî hüsn-ü âkıbetlerine ve imanla kabre girmelerine, aynı duayı, en ziyade kabule medar olan şerait içinde ediyor.

Hem Risaletü’n-Nur’un talebeleri bu zamanda her cihetten ziyade hücuma mâruz olan iman hususunda, birbirine selâmet-i iman hakkındaki samimî, mâsum lisanlarıyla dualarının yekûnu öyle bir kuvvettedir ki, rahmet ve hikmet onun reddine müsaade etmezler. Faraza, mecmuu itibarıyla reddedilse, tek bir tane onların içinde kabul olunsa, yine her biri selâmet-i imanla kabre gireceğine kâfi geliyor. Çünkü herbir dua umuma bakar.”
(Kastamonu Lahikası)