AKILDAN ZİYADE KALBE BAKAR

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ ’in binler esrarından altı sırrına dairdir.

İHTAR: Besmelenin rahmet noktasında parlak bir nuru, sönük aklıma uzaktan göründü. Onu, kendi nefsim için, nota suretinde kaydetmek istedim. Ve yirmi otuz kadar sırlar ile, o nurun etrafında bir daire çevirmekle avlamak ve zaptetmek arzu ettim. Fakat, maatteessüf, şimdilik o arzuma tam muvaffak olamadım. Yirmi otuzdan beş altıya indi.

“Ey insan!” dediğim vakit nefsimi murad ediyorum. Bu ders kendi nefsime has iken, ruhen benimle münasebettar ve nefsi nefsimden daha huşyar zatlara, belki medar-ı istifade olur niyetiyle, On Dördüncü Lem’anın İkinci Makamı olarak, müdakkik kardeşlerimin tasviplerine havale ediyorum. Bu ders akıldan ziyade kalbe bakar; delilden ziyade zevke nâzırdır.

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
قَالَتْ يَاۤاَيُّهَا الْمَلَؤُا اِنِّى اُلْقِىَ اِلَىَّ كِتَابٌ كَرِيمٌ – اِنَّهُ مِنْ سُلَيْمٰنَ وَاِنَّهُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ

“Belkıs, ‘Ey kavmimin ileri gelenleri,’ dedi. ‘Bana mühim bir mektup bırakıldı. Bu mektup Süleyman’dan geliyor ve Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla başlıyor.”(Neml Sûresi,29-30 ayeti)
(Lem’alar On Dördüncü Lem’a)

Üstad Hazretleri, burada bize bir kaideyi hatırlatıyor, insan kalbine gelen manaları, zevkleri, hisleri çoğu zaman ifade etmekte zorlanır. Çok hoşumuza giden bir olayı dostlarımıza anlatırken “çok güzeldi, harikaydı, mümkün değil anlatamam” der, kendi hissimizi ve zevkimizi karşımızdakine aktaramayız.

Üstad Hazretleri de, besmelenin otuz kadar sırrını kalben zevk etmiş, ama bunların sadece beş altısını kâleme aldığını ifade etmekte. Bir diğer konuyu da Üstad Hazretleri şöyle nazarımıza sunuyor:

“Besmelenin sırlarını okurken kalben onlara teveccüh edin, kendinizi bir derece kaptırarak zevkle okumaya çalışın. Her cümlesini denklem çözer gibi sönük aklın mizanlarınla tartmaya çalışmayın. Aksi halde, Onuncu Nota’da ifade edildiği gibi, ‘O ab-ı hayat parmağı mesken ittihaz etmez ve o nur sönmese de gizlenir.’”