HZ. ADEM ALEYHİSSELAM’IN CENNETTEN İHRACI

Hz. Adem Aleyhisselam’ın Cennetten çıkarılmasının hikmetleri nelerdir?

İlk İnsan, ilk Peygamber ve bütün insanlığın babası olan Hz. Adem Aleyhisselam’ın cennetten çıkarılmasının birçok hikmeti, rahmeti, neticeleri vardır.

Hz. Adem’in cennetten çıkarılması tamamen ilahi kaderin bir parçasıdır. Bu hadiseyi ilahi bir takdir ve kader olarak yorumlamalıyız. İnsan iman ve ibadet sayesinde sonsuz terakki edecek bir mahiyette yaratılmıştır. Hz. Adem o meyveyi yemeyip cennette kalsa idi, insanın gizli olan bu istidatları açığa çıkmayacak ve makamı sabit kalacaktır.

Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri, bu konudaki bir suali Mektubat adlı eserinde şöyle cevaplandırmıştır.

BİRİNCİ SUALİNİZ: Hazret-i Âdem’in (a.s.) Cennetten ihracı ve bir kısım benî Âdem’in Cehenneme idhali ne hikmete mebnidir?

Elcevap: Hikmeti, tavziftir. Öyle bir vazife ile memur edilerek gönderilmiştir ki, bütün terakkiyât-ı mâneviye-i beşeriyenin ve bütün istidâdât-ı beşeriyenin inkişaf ve inbisatları ve mahiyet-i insaniyenin bütün esmâ-i İlâhiyeye bir âyine-i câmia olması, o vazifenin netâicindendir.

Eğer Hazret-i Âdem Cennette kalsaydı, melek gibi makamı sabit kalırdı; istidâdât-ı beşeriye inkişaf etmezdi. Halbuki yeknesak makam sahibi olan melâikeler çoktur; o tarz ubûdiyet için insana ihtiyaç yok. Belki hikmet-i İlâhiye, nihayetsiz makamâtı kat’ edecek olan insanın istidadına muvafık bir dâr-ı teklifi iktiza ettiği için, melâikelerin aksine olarak, muktezâ-yı fıtratları olan malûm günahla Cennetten ihraç edildi.

Demek, Hazret-i Âdem’in Cennetten ihracı ayn-ı hikmet ve mahz-ı rahmet olduğu gibi, küffârın da Cehenneme idhalleri haktır ve adalettir. Onuncu Sözün Üçüncü İşaretinde denildiği gibi, çendan kâfir az bir ömürde bir günah işlemiş; fakat o günah içinde nihayetsiz bir cinayet var.

Çünkü, küfür, bütün kâinatı tahkirdir, kıymetlerini tenzil etmektir ve bütün masnuatın vahdâniyete şehadetlerini tekziptir ve mevcudat âyinelerinde cilveleri görünen esmâ-i İlâhiyeyi tezyiftir. Onun için, mevcudatın hakkını kâfirden almak üzere, mevcudatın Sultanı olan Kahhâr-ı Zülcelâlin, kâfirleri ebedî Cehenneme atması ayn-ı hak ve adalettir. Çünkü nihayetsiz cinayet nihayetsiz azâbı ister.(Mektubat)