DÜNYAYA MİSAFİRHANE NAZARIYLA BAKMAK

“Molla Said, Van’da bulunduğu zamanlarda, bazı hususlarda o havalinin ulemasına muhalif bulunuyordu. (HAŞİYE: Aynı vaziyet, seksen senelik hayatında da devam etmiştir.) Bu hususlar şunlardır:”

1. Kat’iyen hiç kimseden hediye olarak para almamak ve maaş bile kabul etmemek. Evet, hayatta hiçbir maddî mülkiyeti olmayıp, fakir ve kimsesiz ve daimî nefiy ve hapislerle çok sıkıntılı ve dehşetli musibetler içerisinde yaşadığı halde kimseden para ve mukabelesiz hediye almadığı, bilmüşahede görülmüştür.

2. Hiçbir âlimden sual sormamak. Yirmi sene zarfında, daima ancak sorulanlara cevap vermişti. Bu hususta kendileri derlerdi ki: ‘Ben ulemanın ilmini inkâr etmem; binaenaleyh kendilerinden sual sormak fazladır. Benim ilmimden şüphe edenler varsa sorsunlar, onlara cevap vereyim.’

3. Yanında bulunan talebelerini aynı kendisi gibi zekât ve hediye almaktan men etmek. Onları da yalnız rıza-yı İlâhî için çalıştırırdı. Hattâ çok zamanlar talebelerini kendi iaşe derdi.

4. Daima mücerred kalmak ve dünyada hiçbir şeyle alâka peyda etmemek. Bunun içindir ki, ‘Bütün malımı bir elimle kaldırıp götürebilmeliyim.’ demiştir. Bu halin sebebi sorulunca, ‘Bir zaman gelecek, herkes benim halime gıpta edecektir. Saniyen, mal ve servet bana lezzet vermiyor; dünyaya ancak bir misafirhane nazarıyla bakıyorum.’ derdi.” (Tarihçe-i Hayat)

Üstad Bediüzzaman Hazretleri, kendi hayat tarzının bazı bölümlerini talebelerine ve ümmete tavsiye ediyor. Bunlardan en önemlisi kimsenin minneti altına girmemek. Kimsenin ilmini, bilgisini sorgulamamak, Yalnız Rıza-ı İlahi için çalışmak. Dünyaya bir misafirhane nazarıyla bakmak. İnsanın herhalu karda bütün duyguları ve imkânıyla İslama hizmet için hayatını vakfetmektir.