BALIKLARIN İNSANDAN ŞİKAYETİ

İnsanların hatalarından dolayı, başlarına gelen afet ve belalardan, diğer canlılar neden etkilenir, niçin sadece insanlar o musibete maruz kalmaz?

”Risale-i Nur’da kat’iyetle ispat edilmiş ki, küfür ve dalâlet, kâinata büyük bir tahkir ve mevcudata bir zulm-ü azîmdir ve rahmetin ref’ine ve âfâtın nüzulüne vesiledir. Hattâ, deniz dibinde balıklar, cânilerden şekva ederler ki, “İstirahatimizin selbine sebep oldular” diye rivâyet-i sahiha vardır.”(Kastamonu Lahikası)

İnsanların inanmamak ve imanın gereği olan ibadeti yapmadığı zaman bir takım bela ve afetlere maruz kalırlar. Bu afet ve belalar sadece insanlara değil diğer canlılara ve mahlukata da zarar vermektedir. Umumi felaketlerden olan deprem, sel ya da başka bir musibette, sadece insanlar değil bütün canlı türleri bu felaketten nasibini alıyor.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri bu mektubta balıkları diğer canlı türleri adına bir örnek olarak seçmiştir. Anlatılmak istenen  insanların zulüm ve ibadetsizlikleri yüzünden gelen musibet ve belalardan dolayı bütün canlıların direkt ya da dolaylı olarak etkilenip rahatlarının kaçmasıdır.

Enfal Suresi, Yirmi Beşinci Ayetinde bu konu şöyle yer alıyor:

“Bir belâ, bir musibetten çekininiz ki, geldiği vakit yalnız zalimlere mahsus kalmayıp masumları da yakar.”

Üstad Bediüzzaman Hazretleri bu ayeti ise şöyle tefsir ediyor:

“Yani, “Bir belâ, bir musibetten çekininiz ki, geldiği vakit yalnız zalimlere mahsus kalmayıp masumları da yakar.”

“Şu âyetin sırrı şudur ki: Bu dünya bir meydan-ı tecrübe ve imtihandır ve dar-ı teklif ve mücahededir. İmtihan ve teklif, iktiza ederler ki, hakikatler perdeli kalıp, ta müsabaka ve mücahede ile Ebu Bekir’ler âlâ-yı illiyyîne çıksınlar ve Ebu Cehil’ler esfel-i sâfilîne girsinler. Eğer masumlar böyle musibetlerde sağlam kalsaydılar, Ebu Cehil’ler, aynen Ebu Bekir’ler gibi teslim olup, mücahede ile mânevî terakki kapısı kapanacaktı ve sırr-ı teklif bozulacaktı.”(Sözler, On Dördüncü Söz’ün Zeyli)