ASR SURESİ İNSAN NEDEN ZİYANDADIR?

Büyük alim müfessir Fahreddin-i Razi Hazretleri, Asr Suresi tefsirinde, ”Ben zamanın değerini pek anlıyamazdım. Sureyi okur fakat manayı gönlüme yer ettiremezdim. Üç ayet olan surede, insan ziyandadır, ayetinden önce neden zaman üzerine and içilmiştir. İnsanın ziyanının sebebi nedir? Bunları düşünürdüm. Bir gün çarşıdaki pazardan geçerken. Satıcılar içinde sıcak yaz günü yüksek dağlardan getirilen ve halka serinlemesi için satılan buz satıcıları vardı. Bunlardan biri buz satmak için bağırıyordu.

”Sermayesi tükenen adama yardım edin! Sermayesi, ”Buz” olan adama yardım edin.”

Güneşin şiddeti altında eriyen buzlarını gören adam feryat ediyordu.

”Sermayesi sürekli tükenen bu fakirden buz alan yok mu?”

Adam sözünde haklıydı.Buz sıcaktan dolayı eriyip yok oluyordu. Buz kalıpları eriyip ziyan olmadan onları satmalıydı. ”İşte” dedim zamana yemin olsun ki, ancak bu kadar net ve güzel anlatılabilirdi. Zamanda aynı buzun güneş altında eridiği gibi erimektedir. İnsana verilen sayılı ömür günleri geçmektedir. Ömür sermayesi her nefes alıp vermekte boşa gitmemelidir. Eğer boşa giderse insan ziyandadır.

İnsana verilen ömür güneşin altında eriyen bir buz gibi hızla erimektedir. Eğer bunu ziyan eder veya yanlış yere harcarsa insanın hüsranına sebeb our.” (Fahreddin er-Razi, Mefatihu’-l gayb)

İnsan,eğer Allah’a imanı varsa zamanını sefahetle değil ibadetle, ubudiyetle,namazla niyazla geçirmelidir.

Ayette, ”hüsran”ı ifade için, husr denilmektedir. Husr’un manası,”noksanlık ve ana sermayenin elden gitmesi, iflastır” yani insanın bizzat kendisinin ve ömrünün sona ermesi, bitmiş olmasıdır. Ancak, amel-i salih işleyen mümin bundan istisna tutulmuştur. O ömrünü ve malını boşa harcamamıştır. Gerçek hüsran kişinin, Rabbine hizmetten mahrum olmasıdır. Zaman insan ömrünün ana temelidir. İnsan bütün işlerini zaman içinde yapar. Geçen heran onun ömrünü azaltır. Zamanı değerlendirmesi ile imtihan edilir. Bu sebeble,”iman,salih amel,hakkı tavsiye ve sabrı öğütleme”den mahrum insan ne işle meşgul olursa olsun hayatını boşa harcamış ve zarara girmiştir.

Zaman asıl sermayemiz olan ömrümüzü tüketiyor. Saniye, saniye, dakika, dakika, saat saat, gün, gün ömür buz’umuz eriyor. İnsanın ömrü buz misali eriyip gidiyor. Sattık, sattık ne ala satamazsak eriyip gidecek, netice de elimiz boş kalacak. Peki kime satacağız?

Cevabı, Üstad Bediüzzaman Hazretleri Sözler adlı eserinde Tövbe Suresi 111 nci ayetinin tefsirinde bize sunuyor.

”Nefis ve malını Cenab-ı Hakk’a satmak ve ona kul olmak, ne kadar karlı bir ticaret, ne kadafr şerefli bir rütbe…” (Sözler, Altıncı Söz)

Zaman bize verilmiş bir emanet, insan onu güzel kullanarak Cennet ehli olabildiği gibi, Cehennem ehli de olabilir. Bu insanın kendi elinde.