MEDİNELİ CABİR BİN ABDULLAH (RA)

Cabir bin Abdullah, Medine’de Miladi 607 yılında doğmuştur. Hazrec oğullarının Beni Seleme kabilesindendir. Babası Abdullah bin Amr, annesi Üneyse binti Aneme’dir. Her ikiside sahabedir. Babası Uhud Gazvesinde ilk şehid düşen sahabidir. 622 yılında yapılan İkinci Akabe biatına babası ile birlikte katılmıştır.

Müslümanlar Uhud Harbi için hazırlıklara başlamışlardı. Kılıç, ok talimleri yapılıyordu. Eli kılıç tutan genç ve yiğitler Peygamberimiz (ASM)a başvurarak harbe katılmak için izin istiyordu. Cabir bin Abdullah’ta savaşa katılmak için Rasulullah’tan izin taleb etmişti. Rasulullah babasından izin aldığı takdirde savaşa katılabileceğini ona bildirdi.

Babası Abdullah bin Amr, oğlunun bu arzusuna şöyle cevap verdi: ”Ey oğlum! Yedi kız kardeşine bakıp himaye edecek başka bir kimse olsaydı, senin Uhud’da gözlerimin önünde şehit olmanı isterdim.”

Cabir babasının bu sözleri üzerine kız kardeşlerine bakmak için Uhud’a katılamadı. Babası Abdullah bin Amr ise Uhud Gazvesinde ilk şehid olan sahabi oldu. Babasının şehid olmasından sonra Cabir ailenin reisliğinide üstüne aldı. Cabir genç yaşta İslamla şereflenmesinden dolayı Rasulullah’ın takdirine mazhar olmuştu. Hz. Peygamber, babasının Uhud’da şehit olmasına üzülen Cabir’e babasının Allah’ın iltifatına nail olduğunu haber vererek onu teselli etmiş, bir defasında onu devesinin arkasına bindirmiş,hastalandığı zaman ziyaretine gitmiştir. Hz. Peygamber Cabir’in evine sık sık misafir gider ve yemeğe kalırdı.

Cabir bin Abdullah’a babasından epey bir miktar borç kalmıştı. Yahudi alacaklılar devamlı alacaklarını istiyorlardı. Zor durumda olan Cabir, bir çare bulması için Rasulullah’a geldi. Hadis kitaplarında yeralan bu konu ise Risale-i Nur’un Mektubat adlı eserinde şöyle geçer:

”ON DÖRDÜNCÜ MİSAL: Başta Buharî ve Müslim, kütüb-ü sahiha haber veriyorlar ki:

Hazret-i Câbir’in pederi vefat eder. Borcu çok, ziyade medyun; borç sahipleri de Yahudiler. Câbir, pederinin asıl malını guremâya verdi, kabul etmediler. Halbuki, bağındaki meyveleri, kaç senede deynine kâfi gelmeyecek. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm ferman etti: “Bağın meyvelerini koparınız, harman ediniz.” Öyle yaptılar. Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm harman içinde gezdi, dua etti.

Sonra Câbir, harmandan pederinin bütün guremâsının borçlarını verdikten sonra, yine, bir senede bağdan gelen mahsulât kadar harmanda kaldı. Bir rivayette, bütün guremâya verdiği kadar kaldı. O hâdiseden, borç sahipleri olan Yahudiler çok taaccüp edip hayrette kaldılar.”

Hendek Savaşı sırasında müslümanlar en sıkıtılı günlerini yaşıyordu. Bu sıkıntılı günlerde Cabir evinde bulunan bir miktar arpa ile bir oğlağı hanımıyla konuşarak onu Rasulullah ve beraberindekiler ikram etmeye karar verir. Cabir, Rasulullah’a gelip, ”Biraz yemegim var. Siz ve birkaç kişi buyurun.”der. Rasulullah,ona, ”Peki, hanımına söyle, ben gelinceye kadar yemeği ocaktan indirmesin, arpa ekmeğini de tandırdan çıkarmasın.” buyurdu. Cabir, evine döndü. Rasulullah ise,”Ey Hendek ahalisi! Cabir yemek hazırlamış, bizi davet ediyor. Haydi gidelim.”diye seslenir.

Açlıklarını karınlarına bağladıkları taşlarla gidermeye çalışan sahabeler bu davete icabet ederek Cabir’in evinin yolunu tuttular. Gruplar halinde gelen sahabeler evin içini ve dışını doldurdu. Daha sonra Rasulullah, geldi ve yemeği ortaya koymalarını emretti. Yemeğin başına geçerek dağıtmaya başladı. Ekmeğin üzerine bir miktar pişmiş et koyarak sıraya geçen sahabelere dağıttı. Yüzlerce sahabe karnını doyurdu. Herkes yemeğini aldıktan sonra Rasulullah’ta yemekten alıp yedi. Hz. Cabir bu konuyu şöyle anlatır:
”Bütün bin adam o sa’dan (arpadan) o oğlaktan yediler, gittiler. Daha tenceremiz dolu kaynıyor, daha hamurumuz ekmek yapılıyor. Zira Rasulullah o hamura, o tencereye mübarek ağzını koyup bereketle dua etmişti.”

Peygamber Efendimiz(ASM)ın vefatından sonra Cabir muhtelif savaşlara katıldı. Şam’ın fethinde bulundu. Hz. Ömer, döneminde kavmini temsil etmekle vazifelendirildi. Uzun bir ömre mazhar olan Cabir bin Abdullah,doksan dört yaşında Medine de vefat etti.