İNSANLARIN TAKDİR ETMESİNİ BEKLEME

”Bu kardeşimin bu hissine iştirak etmiyorum. Rıza-yı İlâhî kâfidir. Eğer o yâr ise, herşey yârdır. Eğer o yâr değilse, bütün dünya alkışlasa beş para değmez. İnsanların takdiri, istihsanı, eğer böyle işte, böyle amel-i uhrevîde illet ise, o ameli iptal eder. Eğer müreccih ise, o ameldeki ihlâsı kırar. Eğer müşevvik ise saffetini izale eder. Eğer sırf alâmet-i makbuliyet olarak, istemeyerek, Cenâb-ı Hak ihsan etse, o amelin ve ilmin insanlarda hüsn-ü tesîri namına kabul etmek güzeldir ki,  وَاجْعَلْ لِى لِسَانَ صِدْقٍ فِى اْلاٰخَرِينَ [“Bana, arkamdan hayırla yâd edilmeyi nasip et.” Şuarâ Sûresi,84 ayeti] buna işarettir.” (Barla Lahikası)

Barla Lahikasında yer alan bu mektupta Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri, ahirete ait amellerde insanların takdirini, güzel görmesini şöyle sıralayarak bizlere ders veriyor.

“İnsanların takdiri, istihsanı (güzel görmesi), böyle amel-i uhrevîde (âhirete ait amellerde) illet (asıl sebep) ise, o ameli ibtal eder…”

Bir insan yaptığı amelleri insanların takdir edip güzel görmesi için yaparsa, bu ibadet ve ameller hükümsüzdür.

“Eğer müreccih (tercih edici bir sebep) ise, o ameldeki ihlâsı kırar…”

İnsanların takdir ve güzel görmesi amelimizde bir tercih edici bir sebeb ise, ibadetin özü olan ihlası kırar. Tercih etmek, yani benim namaz kılmamda önemli bir tercih insanların bana iyi demesi deniliyorsa, bu ibadetin ihlasını kırar, onu zedeler, önemsiz hale getirir.

“Eğer müşevvik (teşvik edici bir sebep) ise saffetini izale eder…”

İnsanların takdir ve güzel görmesi amelimizde bize teşvik edici bir sebeb ise, bu hal ihlası tamamen yok etmese de ihlasın ruhuna ve kalitesine halel verir. İnsan ibadetin sevabını kazanır, ama gereken kıymet ve değeri elde edemeyebilir.

“Eğer sırf âlamet-i makbuliyet olarak, istemeyerek Cenâb-ı Hak ihsan etse, o amelin ve ilmin insanlarda hüsn-ü tesiri namına kabul etmek güzeldir.”

İnsanların takdir ve güzel görmesi şayet ilim ve amelimizde bir kabul alameti haline gelmiş ve bunu da sırf bir İlahi ikram olarak görüyor isek, ihlasımıza bir zarar ve halel vermez. Yani insanların teveccühü arkasında Allah’ın teveccühünü görüp ondan lezzet alınıyor ise, bunda bir sakınca olmaz.