AKILLI, GÜÇLÜ, ZEKİ OLANLAR

Canlılar rızıklarını kendi aklılları ve güçleri ile mi elde ederler?

Üstad Bediüzzaman Hazretleri’nin Risale-i Nur adlı eserinde şöyle bir ifade dikkatimizi çekmektedir:

”Rızık,iktidar ve ihtiyarın derecesine göre değil, belki acz ve iftikarın nisbetinde geliyor.”(İftikar:Yoksulluğunu, fakirliğini açığa vurmak. Çok ihtiyacı olmak.)

Üstad Bediüzzaman Hazretleri, rızkın canlıların kendi güçleriyle aldıkları bir mal olmadığını, doğrudan doğruya rahmet ve kerem sahibi bir Zat’ın ikramı olduğunu söylüyor. Aciz ve güçsüz olduğunu hisseden mahlukata daha çok, kendinde güç kuvvet ve akıl zannedenlere ise daha az rızık veriliyor.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri, Mektubat adlı eserde kâinat çapındaki rahmet ve kerem düsturunu şöyle dile getiriyor:

Önce yerinden kımıldayamayan ağaçları nazara veriyor. Ağaçları hayvanlar ile karşılaştırır. Ağaçların ve bitkilerin hayvanlara göre daha iyi ve daha kolay beslendiğini nazara verir.

Sonra hayvanların en aptalları balıklar ile tilki ve maymun gibi en zekilerini karşılaştırır. Aptalların semizliğini ve zekilerin zayıflığına dikkat çeker.

Daha sonra, insan ve hayvanlarının ömür devirlerini ele alır. Doğmadan önce göbek kordonundan beslenen yavrular doğduktan sonra annelerinin sütü ile büyürler. Büyüyüp gelişince artık anne himayesi kalkar, rızıklarını kendilerinin bulmaları gerekir. Görüldüğü gibi güç kuvvet geldikçe akıl fikir kuvvetlendikçe rızk nazlanmaya başlıyor.

Üstad Bediüzzaman Hazretleri, aklına, kuvvetine fazla güvenen hırsla rızk peşinde koşanların halini ise şöyle tasvir ediyor:

“Hem çok ediplerin ve çok ulemanın fakr-ı hali ve çok aptalların servet ve gınâsı dahi gösteriyor ki, celb-i rızkın medarı zekâ ve iktidar dğildir, belki acz ve iftikardır, tevekkülvâri bir teslimdir ve lisan-ı kal ve lisan-ı hal ve lisan-ı fiil ile bir duadır.”(Mektubat, Yirmi Dokuzuncu Mektup Altıncı Risale)