ÖLÜM, HAYATTAN SERBEST KALMA

”Yani, mevti veren Odur. Yani, hayat vazifesinden terhis eder, fâni dünyadan yerini tebdil eder, külfet-i hizmetten âzâd eder. Yani, hayat-ı fâniyeden, seni hayat-ı bâkiyeye alır. İşte şu kelime, şöylece fâni cin ve inse bağırır, der ki:

Sizlere müjde! Mevt idam değil, hiçlik değil, fenâ değil, inkıraz değil, sönmek değil, firak-ı ebedî değil, adem değil, tesadüf değil, fâilsiz bir in’idam değil. Belki, bir Fâil-i Hakîm-i Rahîm tarafından bir terhistir, bir tebdil-i mekândır. Saadet-i ebediye tarafına, vatan-ı aslîlerine bir sevkiyattır. Yüzde doksan dokuz ahbabın mecmaı olan âlem-i berzaha bir visal kapısıdır.”(Yirminci Mektub, Yedinci Kelime)

”Yani, mevti veren Odur. Yani, hayatı veren O olduğu gibi, hayatı alan, mevti veren dahi yine Odur.

Evet, mevt yalnız tahrip ve sönmek değildir ki esbaba verilsin, tabiata havale edilsin. Belki, nasıl bir tohum zâhiren ölüp çürüyor; fakat bâtınen bir sümbülün hayatına ve yoğurmasına, yani cüz’î tohumluk hayatından, küllî sümbül hayatına geçiyor.

Öyle de, mevt dahi zâhiren bir inhilâl ve bir intifâ göründüğü halde, hakikatte, insan için hayat-ı bâkiyeye ünvan ve mukaddime ve mebde’ oluyor. Öyle ise, hayatı veren ve idare eden Kadîr-i Mutlak, yine elbette mevti dahi O icad eder.”(Yirminci Mektub)

Ölüm, insanları ebedi olarak yok eden bir idam ve kaybolup bir daha varlık alemlerine çıkamayacağı bir hiçlik değildir. Ölüm fanice yaşayıp, bir daha toplanmamak üzere ceset ve cismin dağılıp sönmesi ve dağılması da değildir. Ölüm, dost ve ahbaplardan ebedi olarak ayrılmakta değildir.

Ölüm, ebedi yok olmak üzere yapılan bir idam ve hiçlik ise hiç değildir. Ölüm, şu dünya kışlasından cennet vatanına bir terhis,serbest bırakma ve tezkere serbest hayata geçtiğini bildiren bir belgedir. Bir mekan değiştirmektir. Ölüm, başta Peygamber Efendimiz (asm) olmak üzere yüzde doksan dokuz dost, ahbab ve sevgililere kavuşmak ve hasret gidermenin bir diğer adıdır.

Allah’ın Muhyi ismi hayatı yarattığı gibi, ölümün yaratıcısı da Allah’ın Mümit ismidir. Ölüm, Allah’ın intizamlı, düzenli olarak yarattığı bir terhis, serbest bırakmadır.  Bir mekan değişimidir. Meşakkatli ve sıkıntılı dünya hayatından,lezzet ve istirahat yeri olan Cennete gitmektir. Bu dünyaya Allah’ı tanımaya ve öğrenmeye gelen müminlerin bir vazifeden serbest bırakılmasıdır.