DÜNYA YA NASIL BAKMALIYIZ

İnsanlar dünyaya nasıl bakıyorlar ve nasıl görüyorlar. Dünyaya hangi tarzda bakmalıyız.Dünya Allah’ın zikredildiği bir yer mi? Yoksa herkesin yas tuttuğu yer mi?

Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri insanlığı ele alıyor. İnsanların kainata ve içindekilere hangi ruh hali içindeyse o gözle baktıklarını söylüyor.

Sözler adlı kitabın İkinci Söz’ünde Üstad Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri Bakara Suresi 3 ayetini ”Allah’a iman konusunu” bizlere temsili hikaye tarzında izah ediyor. Allah’a inanan, iman sahibi insanın dünyaya bakışı, dünyanın bir sahibi olduğunu bilir, inanır ve herşeyi güzel görür. Dünyayı Allah’ın zikredildiği yer bilir haline şükreder. Kafir ise, dünyayı sahipsiz zanneder herşeyi karanlıklı ve üzüntülü görür, dünyayı da herkesin yas tuttuğu bir yer bilir. Zira Allah’ın nurundan mahrumdur.

Hikaye de Üstad iki adam portresi çiziyor. İki adam hem keyif, hem ticaret için seyahate giderler. Birisi kibirli,kendini beğenen, kendini düşünen, diğeri haktan yana olan, kendi haksız da olsa Hak’tan taraf olan. Bir şeye daha dikkat çekiliyor. Her iki adamdan biri olmak veya talihli, talihsiz olmak insanın elinde. Ve hikayenin sonu ise insanların dünyaya olan bakışının iki türlü olduğunu gösteriyor:

” Ey nefsim! Bil ki. evvelki adam kafirdir veya fasık gafildir. Şu dünya onun nazarında bir matemhane-i umumidir. Bütün zihayat firak ve zeval sillesiyle ağlayan yetimlerdir…
Diğer adam ise mümindir. Cenab-ı Halıkı tanır, tasdik eder. Onun nazarında şu dünya bir zikirhane-i Rahman, bir talimgah-ı beşer ve hayvan ve bir meydan-ı imtihan-ı ins ü candır. bütün vefiyat-ı hayvaniye ve insaniye ise terhisattır. Vazife-i hayatını bitirenler bu dar-ı faniden, manen mesrurane, dağdağasız diğer bir aleme giderler. Ta yeni vazifedarlara yer açılsın, gelip çalışsınlar…(Daha genişi için Risale-i Nur Külliyatı Sözler, İkinci Söz)

Son cümle ise herşeyin özeti:

”Demek selamet ve emniyet, yalnız İslamiyette ve imandadır.Öyle ise biz daima, İslam dinini ve mükemmel imanı ihsan ettiği için Allah’a hamd olsun (Dua) demeliyiz.”